Παλαιοντολόγοι από το Πανεπιστήμιο του Λέστερ εξέτασαν τους απολιθωμένους σκελετούς δύο νεογέννητων πτερόσαυρων που βρέθηκαν στους ασβεστόλιθους του Σολνχόφεν στη νότια Γερμανία. Η βρεφικής ηλικίας πτερόσαυροι ζούσαν πριν από 150 εκατ. έτη και είχαν σπασμένα φτερά με την έρευνα να δείχνει ότι αυτά τα πλάσματα χτυπήθηκαν από ισχυρές καταιγίδες της Ιουρασικής περιόδου οι οποίες ταυτόχρονα δημιούργησαν τις ιδανικές συνθήκες για τη διατήρησή τους.
Οι αποθέσεις ασβεστόλιθου του Σολνχόφεν στη Βαυαρία, ηλικίας 153–148 εκατομμυρίων ετών, είναι ξακουστές για τα εξαιρετικά καλοδιατηρημένα απολιθώματα τους, συμπεριλαμβανομένων πολλών πτερόσαυρων, των ιπτάμενων ερπετών της Μεσοζωικής περιόδου. Ωστόσο υπάρχει ένα μυστήριο: ενώ το Σολνχόφεν έχει αποδώσει εκατοντάδες απολιθώματα πτερόσαυρων, σχεδόν όλα ανήκουν σε πολύ μικρά, πολύ νεαρά άτομα, τέλεια διατηρημένα. Αντίθετα, οι μεγαλύτεροι, ενήλικοι πτερόσαυροι σπανίως βρίσκονται, και όταν εντοπίζονται, είναι μόνο αποσπασματικοί (συχνά μεμονωμένα κρανία ή άκρα). Αυτό είναι παράδοξο, καθώς θα αναμενόταν οι μεγαλύτεροι και πιο ανθεκτικοί οργανισμοί να έχουν καλύτερες πιθανότητες απολίθωσης από τα εύθραυστα νεογνά.
Στη νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Current Biology» οι ερευνητές ανέλυσαν δύο νεαρής ηλικίας πτερόσαυρους του είδους Pterodactylus antiquus. Με άνοιγμα φτερών μικρότερο από 20 εκ., αυτά τα νεοσσά είναι ανάμεσα στους μικρότερους γνωστούς πτερόσαυρους. Και τα δύο δείχνουν το ίδιο ασυνήθιστο τραύμα: ένα καθαρό, λοξό κάταγμα στο βραχιόνιο οστό.
Το αριστερό φτερό του ενός και το δεξί του άλλου ήταν σπασμένα με τρόπο που υποδηλώνει ισχυρή συστροφική δύναμη πιθανότατα αποτέλεσμα βίαιων ριπών ανέμου και όχι σύγκρουσης με σκληρή επιφάνεια. Βαρύτατα τραυματισμένοι οι πτερόσαυροι κατέπεσαν στη λιμνοθάλασσα πνίγηκαν από τα φουρτουνιασμένα κύματα και βυθίστηκαν γρήγορα στον βυθό όπου θάφτηκαν σχεδόν άμεσα από πολύ λεπτές ασβεστολιθικές λάσπες. Αυτή η ταχεία ταφή επέτρεψε την εντυπωσιακή διατήρηση των απολιθωμάτων τους.
Όπως και οι δύο υπό μελέτη πτερόσαυροι που ήταν μόλις μερικών ημερών ή εβδομάδων όταν πέθαναν πολλοί ακόμη νεαρής ηλικίας πτερόσαυροι έχουν βρεθεί στους ασβεστόλιθους του Σολνχόφεν διατηρημένοι με τον ίδιο τρόπο αλλά χωρίς εμφανή τραύματα. Ανίκανοι να αντισταθούν στη δύναμη των καταιγίδων παρασύρθηκαν επίσης στη λιμνοθάλασσα. Αυτό εξηγεί γιατί τα μικρότερα απολιθώματα διατηρήθηκαν τόσο καλά: ο θάνατός τους ήταν άμεσο αποτέλεσμα των καταιγίδων μια κοινή αιτία θανάτου για τους πτερόσαυρους της περιοχής.
«Για αιώνες, οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα οικοσυστήματα της λιμνοθάλασσας του Σολνχόφεν κυριαρχούνταν από μικρούς πτερόσαυρους. Τώρα γνωρίζουμε ότι αυτή η άποψη είναι βαθιά παραπλανητική. Πολλοί από αυτούς δεν ήταν καν μόνιμοι κάτοικοι της λιμνοθάσσας. Ήταν άπειροι νεοσσοί που ζούσαν σε κοντινά νησιά και παρασύρθηκαν μοιραία από ισχυρές καταιγίδες» αναφέρει ο παλαιοντολόγος Ραμπ Σμιθ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Οι πτερόσαυροι ήταν τα πρώτα σπονδυλωτά όντα στη Γη που ανέπτυξαν την ικανότητα να πετούν. Έκαναν την εμφάνιση τους στον πλανήτη πριν από περίπου 210 εκατ. έτη, δηλαδή περίπου την ίδια χρονική περίοδο με την εμφάνιση των δεινοσαύρων, και εξαφανίστηκαν μαζί με αυτούς πριν από περίπου 65 εκατ. έτη μετά την πτώση στον πλανήτη μας του γιγάντιου αστεροειδή που εξαφάνισε το 80% της ζωής.
Έχουν ανακαλυφθεί αρκετά είδη πτερόσαυρων διαφόρων μεγεθών και χαρακτηριστικών σε πολλές περιοχές του πλανήτη. Οι μεγαλύτεροι πτερόσαυροι που γνωρίζουμε είχαν μέγεθος παρόμοιο με αυτό μιας καμηλοπάρδαλης και άνοιγμα φτερών 12 μέτρων. Όταν πετούσαν αυτοί οι πτερόσαυροι αναμφίβολα θα έμοιαζαν με αληθινούς… δράκους. Έχει διαπιστωθεί ότι πτερόσαυροι πετούσαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, έχουν βρεθεί απολιθώματα σε όλες τις ηπείρους ακόμη και στην Ανταρκτική.
Naftemporiki.gr
