Μετά τη Fontana di Trevi, το Μάτσου Πίτσου και την Pont des Arts, οι τουρίστες συνεχίζουν να καταστρέφουν αξιοθέατα ανά τον κόσμο.
Το Giant’s Causeway στη Βόρεια Ιρλανδία είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά τοπία της Ευρώπης, εντελώς εξωπραγματικό, με 40.000 εξαγωνικές στήλες βασάλτη, σχηματισμένες πριν από περίπου 60 εκατομμύρια χρόνια λόγω ηφαιστειακής δραστηριότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και προσελκύει εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο –όχι για καλό απ’ ό,τι φαίνεται.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του National Trust, του οργανισμού που διαχειρίζεται την περιοχή, οι τουρίστες που το επισκέπτονται αφήνουν πίσω τους κάτι περισσότερο από τις αναμνήσεις τους, αφού πολλοί έχουν τη συνήθεια να σφηνώνουν κέρματα ανάμεσα στις πέτρες, σαν κάποιο είδος «τυχερού φυλαχτού» ή προσωπικού αποτυπώματος –μία πρακτική που, δυστυχώς, προκαλεί σημαντική φθορά στο τοπίο. Όπως εξηγούν οι ειδικοί, τα κέρματα σκουριάζουν και διαστέλλονται, προκαλώντας ρωγμές και αποσάθρωση στους βράχους. Επιπλέον, τα μεταλλικά οξείδια από τη διάβρωση αφήνουν αντιαισθητικά σημάδια στις στήλες, ενώ η απομάκρυνση των κερμάτων κοστίζει πάνω από 40.000 δολάρια ετησίως.
«Καταλαβαίνουμε ότι κάποιοι θέλουν να αφήσουν ένα “σημάδι” της παρουσίας τους, αλλά αυτό καταστρέφει το ίδιο το μνημείο», αναφέρει ο Cliff Henry, υπεύθυνος του National Trust για την περιοχή. «Η φθορά δεν είναι απλώς αισθητική. Επισπεύδεται η φυσική αποσύνθεση των πετρωμάτων, ενώ κάποιοι επισκέπτες βάζουν και τον εαυτό τους σε κίνδυνο για να φτάσουν σε δύσκολα σημεία».
Η εικόνα θυμίζει λίγο τις πρακτικές σε άλλα τουριστικά αξιοθέατα, όπως τα λουκέτα σε γέφυρες ή τα νομίσματα στη Fontana di Trevi της Ρώμης, με τη διαφορά ότι εδώ η «ανάμνηση» δεν συγκεντρώνεται υπέρ κάποιου σκοπού, αλλά κοστίζει ακριβά -και όχι μόνο οικονομικά.
Το Giant’s Causeway συνδέεται και με έναν από τους πιο αγαπημένους μύθους της Ιρλανδίας: λέγεται ότι τον έχτισε ο γίγαντας Finn McCool για να διασχίσει τη θάλασσα και να φτάσει στη Σκωτία, είτε για να πολεμήσει με έναν άλλον γίγαντα, είτε –σύμφωνα με μια πιο ρομαντική εκδοχή– για να συναντήσει τη γυναίκα που αγαπούσε. Σε κάθε περίπτωση, σίγουρα δεν θα του άρεσε να δει το δημιούργημά του να καταρρέει από… σκουριασμένα κέρματα.
