Σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ο Στυλιανός καταγόταν από την Παφλαγονία (περιοχή της βόρειας Μικράς Ασίας) και έζησε πιθανόν τον 4ο αιώνα. Την περιουσία που κληρονόμησε από τους γονείς του τη μοίρασε στους φτωχούς, θεωρώντας έγκλημα να πεινούν οι πολλοί και αυτός να ζει πλουσιοπάροχα. Κατόπιν αποφάσισε να αφοσιωθεί στη λατρεία του Θεού.
Έγινε μοναχός και ασκήτεψε στην έρημο, ζώντας σε μια σπηλιά.
Γρήγορα απέκτησε μεγάλη φήμη, επειδή θεράπευε ανίατες ασθένειες και καθιστούσε τις άτεκνες γυναίκες ικανές να τεκνοποιήσουν. Θεωρείται προστάτης των νεογνών και ιδιαίτερα των ασθενικών, γι’ αυτό εικονίζεται να κρατά ένα βρέφος σπαργανωμένο.
Πολλοί γονείς δίνουν στα ασθενικά βρέφη τους το όνομα Στυλιανός (Στέλιος) και Στυλιανή (Στέλλα), για “να στυλώσουν” και οι μητέρες τους απέχουν από κάθε εργασία ανήμερα της εορτής του Αγίου. Μάλιστα, σε κάποιες περιοχές βράζουν στάρι και το πηγαίνουν στην εκκλησία για να το ευλογήσει ο ιερέας και στη συνέχεια το μοιράζουν για την υγεία των παιδιών.
